(Theokritos) (1. poł. III w. p.n.e.)
poeta gr. z Syrakuz na Sycylii; wybitny przedstawiciel poezji aleksandryjskiej; należał do kręgu lit. Kallimacha. Największą sławę przyniosło T. 30 sielanek, stylizowanych obrazków z życia wiejskiego (Koźlarz i pasterz, Żeńcy) i miejskiego (Czarodziejki, Syrakuzanki); ponadto T. jest autorem: Pochwały Ptolemajosa, Hymnu na cześć Dioskurów, epylionu Mały Herakles oraz 25 epigramatów okolicznościowych. Twórczość T., który mistrzowsko odtwarzał piękno natury i nastrój, za pośrednictwem Wergiliusza stała się wzorem dla europ. poezji bukolicznej.
- TEOKRYT, (1. poł. III w. p.n.e.)...
- Teokryt zSyrakuz, (ok. 300 - ok. 240 p.n.e.)...
- epitalamium, (gr. epithalmios =...