(ur. 1923)
prozaik rum. W Bukareszcie studiował na uniwersytecie na Wydziale Literatury i Filozofii. Kilkanaście lat był zatrudniony na stanowisku redaktora w różnych wydawnictwach. Uwagę publiczności lit. przyciągnął już debiutancką powieścią Moartea în pădure (1965), ale szeroki rozgłos i uznanie zdobył obrachunkową powieścią Grzech pierworodny (1976), w której przedstawił niezwykle głęboko zmiany, jakim uległa rum. świadomość społ. po II wojnie światowej. Tematykę współcz. podjął również Ţ. w swojej następnej powieści Insoţitorul (1981). Z niezwykle przychylnymi ocenami spotkała się powieść Căderea în lumene (1987), gdzie na przykładzie Żelaznej Gwardii pisarz krytycznie osądził wszelkie przejawy totalitaryzmu. Anegdotyczne, aluzyjne powieści Ţ. pisane są z zacięciem intelektualnym, zabarwione ironią, utrzymane w świetnym stylu.