(ur. 1930)
karaibsko-
-brytyjski poeta i dramaturg, laureat Nagrody Nobla (1992). Potomek europejsko-afrykańskiej rodziny, przyszedł na świat na wyspie St. Lucia na Karaibach. Po ukończeniu miejscowej szkoły studiował na University College of the West Indies w Mona na Jamajce, a następnie pracował jako nauczyciel w szkołach średnich na wielu wyspach Morza Karaibskiego. W l. 1956-79 prowadził na Trynidadzie warsztaty teatralne. Od początku l. 80. jest wykładowcą na amer. uniwersytetach, m.in.: Columbia, Boston University i Harvard. Swój pierwszy zbiór poezji, 25 wierszy, wydał własnym sumptem w 1948 r. Pisane z myślą o warsztatach teatralnych sztuki, Odyseja oraz Ostatni karnawał, wartością artystyczną i popularnością znacznie ustępowały jego twórczości poetyckiej. Pierwsze wybory wierszy W., w których połączył elementy anglo-amer. i europ. z karaibskimi (odwołania do W. Whitmana, P. Nerudy, porównanie zagłady Indian podczas konkwisty do holocaustu Żydów w Europie), ukazały się w Anglii i Stanach Zjednoczonych na początku l.60. Rok 1990 przyniósł najobszerniejsze i najważniejsze w dorobku W. dzieło - monumentalny, w całości napisany tercyną poemat Omeros. Epos wzorowany na antycznej Odysei opowiada o wędrówce dwóch karaibskich rybaków do Afryki - mitycznej krainy ich przodków. Okrzyknięty "Homerem Karaibów", W. stworzył w dziele własną mitologię karaibską, łącząc starożytną tradycję z wielokulturowym folklorem Indii Zach. Za swoją twórczość poeta został wyróżniony Złotym Medalem Królowej za Poezję (nagroda przyznawana twórcom krajów należących do Brytyjskiej Wspólnoty Narodów) oraz Nagrodą Nobla. Tę ostatnią odczytał (zdaniem krytyki, słusznie) jako wyróżnienie nie tyle dla siebie, ile dla regionu geograficznego (obchodzono wówczas 500-lecie odkrycia Ameryki).
- Walcott Derek, (ur. 1930)
- WALCOTT, Derek (ur.1930)