(1938-80)
ros. poeta, pieśniarz, aktor. W 1960 r. ukończył Wydział Aktorski przy Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym (MChAT). Rolę Hamleta w wykonaniu W. (Moskiewski Teatr na Tagance) uznano za jedną z najwybitniejszych jej interpretacji. Sławę przyniosły W. wykonywane przez niego ekspresyjne pieśni i ballady. Śpiewane zachrypniętym głosem przy akompaniamencie gitary, były wyrazem buntu przeciwko zakłamanej rzeczywistości, tęsknoty za wolnością i prawdą. Charakterystyczny styl W. spowodował, iż pieśniarz był niezwykle popularny, stał się idolem młodzieży, choć za życia nie ukazał się żaden zbiorek jego wierszy. Pośmiertnie wydano: Nerw (1981), Konie kapryśne (1987), Śpiewa Władimir Wysocki (1988), Cztery ćwierci drogi (1988), To oczywiste, że wrócę (1988), Nie zdezerterował (1988), Wiersze i pieśni (1988), Nie kłamię ani jedną literą (1989), Poezja i proza (1989). Na uwagę zasługuje książka Mariny Vlady, żony poety, Wysocki, czyli przerwany lot (1990).