(1957)
powieść A. Robbe-Grilleta, skonstruowana z serii ujęć przywoływanych bez przejrzystego porządku narracyjnego. Pojawiają się obrazy: tarasu przed domem, kobiety widzianej przez okno, uprawy bananów, listu trzymanego w ręku, robotników pracujących na plantacji, rytuału podawania posiłku itd. Za każdym razem, gdy kolejne postacie znajdują się "w kadrze", obrazy wzbogacane są strzępkami rozmów. Nadzieja na zawiązanie się intrygi wokół uczucia zazdrości pojawia się, kiedy młoda mężatka o imieniu A. przyjmuje u siebie sąsiada Franka. Z czasem czytelnik odkrywa, że poszczególne ujęcia domu A. wyznaczane są przez spojrzenia jej męża. Wbrew oczekiwaniom nie następuje monolog wewnętrzny człowieka dręczonego zazdrością. "Powieść ta nie jest w większym stopniu opisem uczucia zazdrości niż opisem sposobu, w jaki budowało się domy na Martynice w 1910 roku" - stwierdził w wywiadzie telewizyjnym w 1969 r. sam autor. Utwór spowija nastrój nieokreśloności, który wymusza na czytelniku wyrzeczenie się logiki i tendencji do wyjaśniania wszystkiego.