(1899)
realistyczna powieść L.N. Tołstoja. Utwór powstał w ostatnim okresie twórczości pisarza, zawarł w nim on swoje credo filoz., artystyczne, etyczne wynikające z idei uniwersalizmu chrześc. Fabuła Z., oparta na autentycznym wydarzeniu zaczerpniętym przez Tołstoja z kroniki sądowej, stała się przyczynkiem do snucia refleksji nad możliwościami moralnego odrodzenia człowieka i odkupienia win. Książę Dymitr Niechludow jako ławnik orzekał w sądzie w sprawie prostytutki Katiuszy Masłowej, oskarżonej o zabójstwo. Niechludow rozpoznał w Masłowej dziewczynę, którą niegdyś uwiódł i porzucił. Siebie obciążył winą za jej upadek i tragiczny los. Sąd mimo usilnych starań Niechludowa skazuje Masłową na zesłanie. Książę udaje się tam razem z nią. Masłowa odrzuca zaproponowane przez Niechludowa małżeństwo, jego postępowanie bowiem wydaje jej się egoistyczne, związuje się z poznanym więźniem polit., mimo wszystko zachowuje dumę i godność. Tołstoj oskarżał carski absolutyzm o niesprawiedliwość, sądownictwo o demoralizację ludzi, a Cerkiew o służalczość. Publikacja Z. spowodowała, że Tołstoja obłożono ekskomuniką i wyłączono z Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej (1901).
- zmartwychwstanie, oczekiwać zmartwychwstania,...
- zmartwychwstanie, „zdany egzamin poprawkowy”...
- ZMARTWYCHWSTANIE, w sztuce chrześc. przedstawienie...