(1881-1942)
austr. pisarz, poeta, eseista. W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii. W 1938 r. opuścił kraj, udał się na emigrację. Początkowo mieszkał w Wielkiej Brytanii i USA, a w 1940 r. przeniósł się do Brazylii, gdzie wraz z żoną popełnił samobójstwo na wiadomość o zwycięstwach III Rzeszy, załamany upadkiem swojej głęboko humanistycznej wizji świata. Debiutował w 1901 r. tomikiem wierszy Silberne Saiten, ale sławę zdobył w latach 20. dzięki wnikliwym opowiadaniom, nowelom, które powstały z inspiracji psychoanalizą i impresjonizmem: zbiory Amok (1922), Verwirrung der Gefhle (1927), Kleine Chronik (1929). Ze wszystkich opowiadań najbardziej znane są dwie nowelki 24 godziny z życia kobiety i Nowela szachowa (1941). Wydana w 1938 powieść Niecierpliwość serca przedstawiała historię ułomnej dziewczyny, która nieszczęśliwie pokochała c.k. porucznika kawalerii. Szczególną popularnością cieszyły się zbeletryzowane biografie pióra Z.: Romain Rolland (1921), Joseph Fouch (1929), Maria Antonina (1932), Maria Stuart (1935), Triumph und Tragik des Erasmus von Rotterdam (1935), Magellan (1938), Balzac (1946). Ponadto autor licznych esejów, hist. miniatury Gwiazdy ludzkości (1927), autobiografii Świat wczorajszy (1942), tłumaczeń z literatury franc. (Ch. Baudelaire, R. Rolland, H. Barbusse), ros. (F. Dostojewski, L. Tołstoj).
- Zweig Stefan, (1881-1941)
- Zweig Stefan, (1881-1942)
- ZWEIG, Stefan (1881-1942)