(anat. 1)
u ssaków silnie umięśniony żeński narząd rozrodczy, w którym podczas ciąży rozwija się płód; u człowieka położona jest w środk. części jamy miednicy, między pęcherzem moczowym a odbytnicą; ma kształt gruszkowaty, składa się z trzonu i szyjki; w górnej części trzonu znajdują się ujścia jajowodów; dolny odcinek szyjki wystaje częściowo do pochwy. Ścianę macicy tworzą 3 warstwy: zewn., będąca blaszką otrzewnej, środk., utworzona przez błonę mięśniową, i wewn., będąca błoną śluzową, zawierającą gruczoły maciczne, a w obrębie kanału szyjki - komórki śluzowe. Stany patologiczne m. to: nowotwory (mięśniaki, rak), stany zapalne błony śluzowej m. (najczęściej wywołane zakażeniem wstępującym z pochwy), nieprawidłowe położenie m. (nadmierne przodozgięcie, tyłozgięcie, obniżenie m. - czyli jej przemieszczanie się wraz ze ścianą pochwy w kierunku ujścia pochwy), pęknięcie (jedno z najcięższych powikłań ciąży i porodu) i przebicia m. (powikłanie po łyżeczkowaniu jamy macicy).