(z gr. hystéra = macica) zaburzenia zachowania o charakterze nerwicowym; objawy h. mogą być różnorodne i zmienne (m.in. drgawki, paraliż, utrata wzroku lub mowy, zaburzenia czynności nerwów ruchowych jelit), są uwarunkowane psychogennie (nie mają przyczyn organicznych, np. obszar paraliżu nie zgadza się z układem nerwów w danej części ciała) i prawie zawsze występują publicznie; początkowo uważano h. za chorobę wyłącznie kobiecą, spowodowaną schorzeniami narządów rodnych (wg Hipokratesa przyczyną miała być wędrująca macica); w średniowieczu h. była traktowana jako objaw opętania przez diabła, w XIX w. – jako przejaw rozpasania seksualnego. Opisana została przez J.M. Charcota, a wyjaśniona przez Freuda jako objaw konfliktów wewn.; dotyka gł. osobników wrażliwych, neurotycznych, o nadmiernej wyobraźni, chcących się podobać, spychających w podświadomość swe emocje; leczenie psychoterapeutyczne, z podawaniem środków psychotropowych i próbą zmiany postaw i sytuacji życiowej; określenie h. bywa także używane na oznaczenie silnej i niekontrolowanej reakcji emocjonalnej, pojawiającej się u niektórych osób w sytuacjach trudnych, w warunkach skrajnego napięcia emocjonalnego; H. ZBIOROWA – mająca charakter epidemii przesadna reakcja uczuciowa dużej grupy osób.
- histeria, ulec zbiorowej histerii,...
- HISTERIA, SYNONIM: strach, groza,...
- histeria seksualna, jedna z postaci nerwic,...