nauka o mechanizmach obronnych organizmu i sposobach jego reagowania na czynniki, które są przez organizm rozpoznawane jako obce (tzw. antygeny); nauka powstała w 2. poł. XIX w., początkowo zajmowała się odpornością organizmu na czynniki powodujące choroby zakaźne, była ściśle związana z mikrobiologią lekarską i patofizjologią; postępy w zakresie i. w tym okresie zawdzięczamy gł. pracom Pasteura (po raz pierwszy uzyskał odporność sztuczną), Miecznikowa (autor fagocytarnej teorii odporności), Ehrlicha (pracował nad toksynami bakteryjnymi i przeciwciałami); Bourdeta (surowice odpornościowe) i Beringa (surowice antytoksyczne); prace te dały podwaliny rozmaitym działom i., np. serologii, serodiagnostyce, immunoprofilaktyce, obecnie i. znacznie rozszerzyła zakres swoich zainteresowań i obejmuje wszystkie czynniki stanowiące antygeny immunogenne o charakterze także nieinfekcyjnym; jest to obecnie samodzielna dyscyplina w biologii i medycynie; zajmująca się problemami rozpoznawania obcości substancji i reagowania na nią, stąd zastosowanie i. w transplantologii (i. przeszczepów, nowotworów oraz patogeneza chorób immunologicznych).
- immunologia, nauka o mechanizmach...
- serologia, dział immunologii...
- ŚLOPEK, Stefan (1914-1995)