przerwanie migotania (fibrillatio) przedsionków i komór przy użyciu krótkotrwałego (0,02 sekundy) impulsu prądu stałego przewodzonego przez mięsień sercowy; d.e. powoduje jednoczesną depolaryzację większości komórek mięśnia sercowego, co unieczynnia liczne patologiczne ośrodki bodźcotwórcze; po udanej d.e. serce nieruchomieje, a potem zaczyna się miarowo kurczyć; w d.e. pośredniej elektrody defibrylatora przykłada się do klatki piersiowej (w przypadkach nagłego zatrzymania krążenia z powodu migotania komór); w d.e. bezpośredniej elektrody przykłada się do powierzchni serca (przy zabiegach kardiochirurgicznych); d.e. synchronizowana (kardiowersja), gdzie impuls elektryczny natrafia na skurcz mięśnia sercowego, jest metodą leczenia zaburzeń rytmu.
DEFIBRYLACJA ELEKTRYCZNA
Leczenie