choroba wysokościowa, deterioracja
zespół objawów występujących na dużych wysokościach (powyżej 4 000 m n.p.m.), spowodowanych niedotlenieniem centralnego systemu nerwowego przy niedostatecznej adaptacji ustroju. Na skutek niedoboru tlenu dochodzi do przyspieszenia oddechu i spadku zawartości dwutlenku węgla we krwi, co powoduje obniżenie wrażliwości ośrodka oddechowego; do objawów choroby wysokościowej należą: bóle, zawroty głowy, nudności, wymioty, uczucie duszności, kołatanie serca, bezsenność; przy bardziej zaawansowanych jej stadiach pojawiają się stany euforyczne, osłabienie krytycyzmu, halucynacje; w przebiegu choroby wysokościowej może dość do obrzęku płuc i mózgu, a w następstwie tego do zgonu; zapobieganiem choroby wysokościowej jest stopniowa adaptacja organizmu do zmniejszonej zawartości tlenu (osoby przebywające już kiedyś na dużych wysokościach są mniej wrażliwe na chorobę wysokościową).
- GÓRSKA, Halina (1898-1942)
- Górska Halina, (1898-1942)
- GÓRSKI, Marian Marcin (1910-82)...