stan upośledzonej czynności narządu, gruczołu lub układu, np. niewydolność krążenia, oddechowa, wątroby, nerek, nadnerczy. Niewydolność oddechowa prowadzi do niedotlenienia krwi i tkanek, wzrostu dwutlenku węgla i obniżenia stężenia tlenu we krwi, kwasicy oddechowej, sinicy i duszności. Może wystąpić w przebiegu stanów zapalnych płuc, oskrzeli, dychawicy oskrzelowej, zwłóknieniu płuc, a także przy niedrożności dróg oddechowych i porażeniu mięśni oddechowych. Niewydolność krążenia powoduje ograniczenia w dostarczaniu tkankom tlenu i materiałów odżywczych oraz w usuwaniu z nich dwutlenku węgla i innych produktów przemiany materii, wskutek niezdolności do utrzymania dostatecznego krążenia krwi. Może być przyczyną wady serca, nadciśnienia, zawału mięśnia sercowego. Występuje także niewydolność krążenia obwodowego, jak w przypadku niedoboru objętości krwi krążącej, co prowadzi do zmniejszenia pojemności minutowej i w konsekwencji do wstrząsu. Niewydolność wątroby jest spowodowana zniszczeniem wątroby, najczęściej w przebiegu jej marskości, zapalenia wirusowego (WZW), zmian nowotworowych i zatruć. Dochodzi wówczas do zaburzeń gospodarki wodno-elekrolitowej, białkowej, aminokwasowej, zaburzeń krzepnięcia, kwasicy, zaburzenia w ukł. enzymatycznych, a w konsekwencji do śpiączki wątrobowej. Niewydolność nerek prowadzi do zatrzymania w ustroju produktów przemiany materii, normalnie wydalanych z moczem. Może być skutkiem zapalnego bądź toksycznego uszkodzenia nerek, może być stanem zejściowym wielu chorób nerek (zapalenie odmiedniczkowe, kłębkowe, torbielowatość nerek) oraz występować na tle zaburzeń elektrolitowych (nadmiar potasu).
- DEKOMPENSACJA, załamanie się sił...
- nerka, mieć kamień w nerce,...
- ERYTROPOETYNA, glikoproteinowy; stymuluje...