przewlekłe, postępujące schorzenie ucha wewn. o nieznanej etiologii; istotą choroby jest powstawanie ognisk sklerotycznych; zmiany najczęściej prowadzą do unieruchomienia strzemiączka, co powoduje ograniczenie przewodzenia drgań dźwiękowych do ślimaka i w konsekwencji upośledzenie słuchu; o. rozpoczyna się najczęściej między 20. a 40. rokiem życia, częściej występuje u kobiet; przebieg choroby jest powolny, prowadzi do całkowitej głuchoty.
POLITZER, FENESTRACJA, MIODOŃSKI