(incipit łac. frazy Te Deum Laudamus = Ciebie Boże chwalimy)
hymn dziękczynny mylnie przypisywany św. Ambrożemu i dlatego zwany ambrozjańskim; przypuszczalnie skomponował go ok. 400 Nicetas, biskup Remesiany (ob. Nisz w Serbii); w VI w. śpiewany w czasie jutrzni i chwalby (kanoniczne godziny), w IX w. podczas uroczystości z udziałem papieży; ob., po licznych modyfikacjach, T.D. śpiewa się podczas jutrzni w święta radosne i dziękczynne, a także np. po wyborze biskupa; w Polsce - zwyczajowo hymn ten związał się z rocznicami wielkich wydarzeń historycznych; stawał się także inspiracją dla kompozycji religijnych, pisanych z okazji zawarcia pokojów, zwycięstw, jubileuszów (G.P. Palestrina, H. Purcell, J.S. Bach, G.F. Händel, H. Berlioz, A. Bruckner, A. Dvořák, G. Verdi; w Polsce - K. Borek, J. Elsner, K. Penderecki).