(gr. chaos = rozwarta paszczęka, nieskończona przestrzeń) w mitologii uosobienie pierwotnej próżni, poprzedzającej stworzenie; z ch. narodził się Erebos i Noc (Nyks), następnie Dzień (Hemera) i Eter. W filozofii (Platon, Arystoteles) ch. pojmowano jako miejsce lub zbiornik, w którym powstał świat; mianem ch. najczęściej określano stadium poprzedzające kosmogonezę (powstanie świata), pierwotną materię traktowano jako niebyt (tradycja platońska) lub czysta możność (Arystoteles); w filozofii nowożytnej nastąpiło przesunięcie od traktowania ch. jako możności materialnej do upatrywania w nim możności wirtualnej (punktu wyjściowego różnicowania się sił w kosmosie). W języku potocznym ch. to stan rzeczy w najwyższym stopniu nieuporządkowany, przeciwstawienie ładu.
- chaos, świat wyłoniony z chaosu,...
- mieć chaos, ‘być nieprzygotowanym...
- rozpiździel, „wyjątkowy nieporządek,...