Herkules
(mit. gr.) najpopularniejszy i najsławniejszy bohater mitologii klasycznej; najstarsze mity o H. pochodzą z okresu przedstarożytnego; H. był synem Zeusa i Alkmeny (żony Amfitriona), pochodził z rodu Perseidów. Znienawidzony przez Herę, która z zazdrości o Alkmenę prześladowała H. od wczesnego niemowlęctwa. H. słynął z niezwykłej siły i przebiegłości, również z porywczego charakteru: dotknięty przez Herę obłędem zabił swych synów i żonę Megarę. Za czyn ten odpokutował z wyroku Pytii wykonując 12 prac na służbie u swego kuzyna króla Tirynsu Eurysteusa: 1. pokonanie lwa nemejskiego, 2. zabicie hydry lernejskiej, 3. sprowadzenie żywcem Eurysteusowi dzika erymantejskiego, 4. pojmanie łani kerynejskiej, 5. wytępienie ptaków stymfalijskich, 6. oczyszczenie stajni króla Augiasza, 7. przyprowadzenie żywcem byka kreteńskiego, 8. uprowadzenie koni Diomedesa, 9. zdobycie pasa Hippolity, 10. sprowadzenie byków Geryona, 11. sprowadzenie z Hadesu psa Cerbera, 12. zdobycie złotych jabłek z ogrodu Hesperyd. Wiele mitów opowiada o wyprawach H., m.in. pod Troję, wojnie z Augiaszem, wyprawie na Pylos przeciwko królowi Neleusowi, udziale H. w wojnie ze Spartą. Cykl mitów o H. wiąże w dramatyczną całość wątek miłości do Dejaniry; z jej postacią również związany jest ostatni etap życia i śmierć herosa (koszula Dejaniry); palony ogniem H. został wzięty przez bogów na Olimp, gdzie poślubił Hebe, boginię młodości, i stał się jednym z nieśmiertelnych. Mity o H. dostarczały tematów literaturze (Sofokles, Eurypides, Seneka, Ch.M. Wieland, F. Dürrenmatt), muzyce (J.S. Bach, G.F. Händel, C. Saint-Sans, Ch.W. Gluck), sztukom pięknym (J. Sansovino, A. de Vries, A. Canova, E.A. Bourdelle, A. Dürer, Tintoretto, Veronese, A. Carracci, P.P. Rubens, J. Jordeans, Tiepolo).
AJAKS, ALKMENA, ZEUS, MELKART, OMFALE, MELPOMENE, KRYSZNA, PROMETEUSZ, HERKULES, ALBION