w mitologii greckiej nimfy zachodzącego słońca, wg Hezjoda - córki Nocy; później zaczęto uważać je za córki Zeusa i Temidy, Forkysa i Keto, a w końcu Atlasa i jego siostrzenicy Hesperis; mieszkały na dalekim Zachodzie, opodal Wysp Szczęśliwych; ich zadaniem była opieka nad ogrodem bogów, w którym dojrzewały złote jabłka, dar ofiarowany niegdyś Herze przez Ziemię z okazji jej ślubu z Zeusem; śpiewały także wokół źródeł tryskających ambrozją; po owe złote jabłka został wysłany Herakles (Herkules) i zdobył je podstępem; wg niektórych wierzeń H. po stracie powierzonych ich pieczy boskich jabłek zamieniły się z żalu i wstydu w drzewa: wiąz, topolę i wierzbę; w ich cieniu odpoczywali strudzeni Argonauci. Inne jeszcze wersje mitu podają, że H. strzegły nie jabłek, ale stad owiec (wynikało to z greckiego homonimu) i zostały porwane na rozkaz króla Egiptu Bursisa; Herakles (Herkules) uwolnił je i oddał Atlasowi, ten zaś w nagrodę dał mu "to, czego poszukiwał" (nie wiadomo: jabłka czy owce).
- Atlas, wmit. gr. olbrzym zamieniony...
- Herkulesowe prace, dwanaście prac Herkulesa...
- Herakles, w mitol. gr. heros,...