Sn, stannum
pierwiastek chemiczny należący do grupy węglowców; liczba atomowa 50, masa atomowa 118,710, temp. topn. 231,89°C, temp. wrz. 2270°C; c. posiada dziesięć izotopów trwałych i trzy odmiany alotropowe; c. biała ß - układ tetragonalny, srebrzystobiały, kowalny metal, który można walcować na cienkie blaszki (cynfolie), gęstość 7,31 g/cm3; w temp. 161°C przechodzi w c. ; w temp. 161°C przechodą odmianę metaliczną; w temp. poniżej 13,2°C c. β przechodzi w c. szarą α - gęstość 5,81 g/cm3, struktura diamentu, szary proszek ( cynowa dżuma); c. jest odporna na działanie czynników atmosferycznych; w przyrodzie występuje gł. w postaci kasyterytu SnO; otrzymywana w wyniku redukcji SnO węglem; stosowana do powlekania przedmiotów żelaznych ( cynowanie) oraz jako składnik stopów (np. mosiądze, brązy, stopy łożyskowe).