helium, He
pierwiastek chem. należący do grupy helowców; liczba atom. 2, masa atom. 4,0026, temp. topn. -272,2oC, temp. wrz. -268,6oC, gęstość 0,17848 g/l (0oC); posiada dwa izotopy trwałe; bezbarwny, bierny chem. gaz (gaz szlachetny), siedmiokrotnie lżejszy od powietrza; praktycznie nie tworzy żadnych związków; w przyrodzie występuje w powietrzu, niektórych gazach ziemnych oraz w postaci okludowanej w minerałach pierwiastków promieniotwórczych (np. w cleveicie); występuje również w atmosferze słońca i niektórych gwiazd; stosowany do uzyskiwania niskiej temp., do napełniania balonów, termometrów i lamp gazowych, w technice oświetleniowej (z neonem - żółty, z rtęcią - niebieski), jako gaz osłonowy w spawalnictwie, w mieszaninie z tlenem tworzy tzw. powietrze helowe, używane przez płetwonurków do oddychania pod wodą.