zewnętrzna, najbardziej gorąca warstwa atmosfery Słońca położona nad chromosferą, tworzona przez mocno rozrzedzoną plazmę (wysoko zjonizowany gaz) o temp. ok. 1-2 mln K. Wielkość i kształt k.s. zmienia się wraz z aktywnością słoneczną; k.s. jest największa i kulista w fazie maksymalnej aktywności słonecznej oraz niewielka i nieregularna w fazie minimum. Do obserwacji i fotografowania k.s. stosuje się koronografy; bez ich pomocy k.s. jest widoczna jedynie podczas całkowitych zaćmień Słońca. Poprzez k.s. materia pochodząca z chromosfery przenika do przestrzeni międzyplanetarnej w postaci wiatru słonecznego. 1869 Ch.A. Young odkrył w widmie k.s. ostre linie emisyjne o różnych długościach, które przez wiele lat przypisywano obecności w k.s. hipotetycznego, nieznanego na Ziemi, lekkiego pierwiastka nazwanego coronium, dla którego jednak nie znajdowano miejsca w periodycznym układzie pierwiastków. Zagadnienie to zostało wyjaśnione 1941-42 przez W. Grotriana i B. Edléna, którzy zidentyfikowali owe linie jako linie wzbronione wysokozjonizowanych atomów metali, takich jak żelazo, nikiel, wapń.
- korona, włożyć królewską...
- WIATR SŁONECZNY, strumień emitowany...
- SZAJN, Grigorij A. (1892-1956)...