obszar otaczający kulę ziemską, w którym siły pola magnet. Ziemi utrzymują cząstki materii naładowane elektr. i powodują, że poruszają się one w przestrzeni kosmicznej wraz z Ziemią; cząstki naładowane docierają w pobliże Ziemi z Kosmosu w postaci promieniowania kosmicznego oraz wiatru słonecznego i są przechwytywane przez ziemskie pole magnetyczne. W m.z. wyróżnia się trzy strefy, zw. pierścieniami radiacyjnymi; pierwszy - najbliższy Ziemi - rozciąga się na wysokości od 2400 do 5000 km nad pow. Ziemi i zawiera cząstki o energii 108 eV, drugi leży w odległości od 12 tys. do 20 tys. km i składa się z cząstek o mniejszej energii, trzeci odległy jest od pow. Ziemi o 50-60 tys. km i składa się z cząstek o energii rzędu 200 eV. Granica zewnętrzna m.z. nosi nazwę magnetopauzy; o jej kształcie decyduje wiatr słoneczny, który zderzając się z ziemskim polem magnet. wytwarza falę uderzeniową spłaszczającą magnetopauzę od strony Słońca (powodując zmiany jej odległości od pow. Ziemi: od 40 tys. km przy dużej aktywności słonecznej do 80 tys. km podczas jej osłabienia) oraz wydłużającą ją znacznie po przeciwległej - w stosunku do Słońca - stronie Ziemi; po tej też stronie w strefie środkowej powstaje ogon plazmy, którego dł. może kilkanaście razy przewyższać odległość Księżyca od Ziemi. Promieniowanie korpuskularne wiatru słonecznego oddziałując z ziemskim polem magnet. i wpływając na m.z. wywołuje m.in. takie zjawiska, jak burza magnetyczna czy zorza polarna.
- magnetosfera, obszar wokół planet,...
- pasy Van Allena, dwa pasy wnajbardziej...