dział astronomii wyrosły na gruncie mechaniki teoretycznej zajmujący się oddziaływaniami grawitacyjnymi występującymi pomiędzy ciałami niebieskimi oraz ruchami tych ciał pod wpływem sił grawitacyjnych; w szczególności do zadań m.n. należą metody wyznaczania orbit ciał niebieskich i ich położeń na niebie oraz obliczanie zakłóceń w ich biegu na skutek przyciągania przez inne ciała niebieskie. Sformułowane 1609-19 empiryczne prawa Keplera umożliwiały przewidywanie położeń planet, lecz nie wyjaśniały istoty ich ruchu; dopiero zasady dynamiki sformułowane przez I. Newtona pozwoliły wyjaśnić na podstawie prawa powszechnej grawitacji i opisać w postaci ogólnej zasady ruchu planet, co stworzyło warunki szybkiego rozwoju m.n. w następnych stuleciach; jednym z sukcesów m.n. było odkrycie 1846, na podstawie analizy perturbacji w ruchu planety Uran, nowej planety - Neptuna. W XX w. włączenie teorii względności spowodowało dalszy rozwój m.n., przyspieszony później wprowadzeniem technik komputerowych; od lat 50. m.n. zajmuje się także zagadnieniami ruchu sztucznych satelitów Ziemi i statków kosmicznych.
- mechanika nieba, dział astronomii zajmujący...
- MIESZCZERSKI, Iwan W. (1859-1935)
- Laplace, Pierre Simon, markiz de, (1794- 1827)