związki org., których cząsteczki zawierają bezpośrednie wiązanie węgiel-metal; pochodne org. dają metale I i II grupy układu okresowego, a także glin, cyna, ołów, cynk, kadm i rtęć; są cieczami lub ciałami stałymi; m.z. są zwykle b. reaktywne (aktywność wzrasta, im bardziej elektrododatni jest metal), np. związki sodo- i potasoorg. zapalają się samorzutnie na powietrzu i reagują gwałtownie z wodą i dwutlenkiem węgla, natomiast związki rtęci są dość trwałe na powietrzu; najczęściej otrzymywane w wyniku reakcji metalu z fluorowcopochodnymi (gł. z jodkami) lub reakcji wymiany metalu na inny w celu otrzymania b. reaktywnego m.z.; stosowane przede wszystkim jako katalizatory w syntezie polimerów, niektóre w syntezie org. (największe znaczenie mają halogenki magnezoorg. - odczynniki Grignarda) oraz jako środki grzybobójcze, bakteriobójcze, antyseptyczne, tetraetyloołów to dodawany do benzyny środek przeciwstukowy.
- MAGNEZOORGANICZNE ZWIĄZKI, związki metaloorganiczne...
- CYNOORGANICZNE ZWIĄZKI, związki metaloorganiczne...
- GLINOORGANICZNE ZWIĄZKI, związki metaloorganiczne...