(astr.)
rozległe, równinne, ciemne obszary na Księżycu pokryte niezbyt gęsto kraterami i niewielkimi wzniesieniami, pochodzące z wczesnego okresu istnienia globu (ok. 4 miliardy lat temu), utworzone z zastygłej lawy, która wydostawała się z wnętrza globu pod wpływem uderzeń planetoid i wypełniała powstające olbrzymie kratery; Morze Spokoju było miejscem lądowania pierwszych ludzi na Księżycu; nazwę "m." do nomenklatury astronomicznej wprowadził J. Heweliusz w czasach, gdy równinne obszary Księżyca wydawały się obserwatorom korzystającym ze słabych jeszcze lunet naturalnymi zbiornikami wodnymi.