dział elektroniki zajmujący się ruchem elektronów, a także jonów, pod wpływem sił elektrycznych i magnetycznych (w próżni lub gazach rozrzedzonych), zasadami kształtowania torów elektronów, budową przyrządów do formowania i sterowania wiązkami elektronów oraz sposobami ich wykorzystania; wyniki o.e. stosuje się przy konstruowaniu lamp oscyloskopowych, kineskopów, mikroskopów elektronowych, mikroskopów jonowych, spektrometrów elektronowych, akceleratorów cząstek naładowanych; w przyrządach tych wykorzystuje się podobieństwo wpływu pól elektrycznych i magnetycznych na tory elektronów do wpływu na promienie świetlne środowisk załamujących, z tą różnicą, że funkcję pryzmatów i soczewek optycznych spełniają w o.e. układy elektronoopt. (soczewki elektronowe ze zmiennym w sposób ciągły współczynnikiem załamania elektronów); rozdzielczość w urządzeniach o.e. jest znacznie lepsza niż w przyrządach optycznych; analogię między oddziaływaniem pola magnetycznego o symetrii osiowej na wiązkę elektronów a wpływem soczewki szklanej na bieg promienia świetlnego wykrył H. Busch (1926); ogniskowanie elektronów przy pomocy pola elektrycznego o symetrii osiowej badali niezależnie C.J. Davisson i C.J. Calbick oraz E. Brücke i H. Johannson (1921-32).
- optyka elektronowa, dział fizyki zajmujący...
- OPTYKA, nauka o świetle i jego...
- jonowa optyka, dział optyki zajmujący...