Andriej D. (1921-89)
fizyk ros. zw. "ojcem sowieckiej bomby wodorowej"; prof. Inst. Fiz. Akad. Nauk ZSRR; czł. Akad. Nauk ZSRR, Narodowej Akad. Nauk w Waszyngtonie; od 1948 w grupie badaczy (1950 w tajnym inst. specjalnego znaczenia) pracujących nad bronią nuklearną; autor i współtwórca rozwiązań dotyczących kontrolowanej reakcji termojądrowej; 1950 z I.J. Tammem opracowali tokamak; autor metody uzyskiwania maksymalnych pól magnetycznych; studia nad teorią pola i cząstek elementarnych i in.; od lat 60. dysydent (opozycjonista); początkowo protestował przeciw nadmiernym próbom nuklearnym, potem występował w obronie dysydentów w ZSRR, za co był wielokrotnie represjonowany; w książce Rozmyślania o postępie, pokojowym współistnieniu i wolności intelektualnej (1968 Paryż) wystąpił jako pacyfista, wróg terroru i dyktatury, za co został odsunięty od tajnych badań jądr.; 1970 zał. Moskiewski Komitet Praw Człowieka; 1980-86 przymusowo zesłany do m. Gorki za protest wobec agresji ZSRR w Afganistanie; 1989 w czasie pierestrojki wybrany czł. Rady Najwyższej ZSRR; laureat pokojowej nagrody Nobla 1975.
- Sacharow Andriej, (1921-89)
- SACHAROWA NAGRODA, ustanowiona 1988 przez...
- Komitet Obrony Praw Człowieka w ZSRR, zał. w 1970 przez fizyka...