przyrząd półprzewodnikowy, z co najmniej trzema elektrodami, wzmacniający doprowadzony doń sygnał elektr. - tak prądu stałego, jak i zmiennego; pod względem budowy dzielą się na: t. bipolarne (ładunki elektr. przenoszone są zarówno przez elektrony, jak i dziury) i unipolarne (wykorzystywany jest tylko jeden rodzaj nośników ładunków); t. składa się z trzech obszarów: środkowego zw. bazą (B) i zewn. zw. emiterem (E) oraz kolektora (C) charakteryzujących się różnym typem przewodnictwa: przewodnictwem dziurowym - p lub elektronowym - n, mogącym występować w kolejności pnp lub npn; podstawowym materiałem stosowanym w budowie t. jest krzem, znacznie rzadziej wykorzystuje się german i arsenek galu. Za pomocą t., mimo ich bardzo niewielkich rozmiarów i wagi, można uzyskiwać wzmocnienia sygnału rzędu dziesiątek tysięcy razy; zastąpiono nimi lampy elektronowe, od których są znacznie mniejsze, lżejsze, bardziej ekonomiczne, o wiele bardziej trwałe i niezawodne; zastosowanie t. zapoczątkowało miniaturyzację układów, a dzięki temu także samych urządzeń elektron., przyczyniając się do szybkiego rozwoju przem. elektronicznego; przyniosło również duże oszczędności w zużyciu energii elektr. Pierwszy t., tzw. ostrzowy, opracowali 1948 J. Bardeen i W.H. Brattain, a t. warstwowy - 1949 W. Shockley; wszyscy zostali 1956 laureatami nagrody Nobla.
- tranzystor, słuchać muzyki z tranzystora,...
- tranzystor, ( transistor )
- tranzystor, urządzenie półprzewodnikowe,...