Ca, calcium
pierwiastek chem. należący do grupy berylowców; liczba atom. 20, masa atom. 40,078, temp. topn. 842C, temp. wrz. 1482C, gęstość 1,539 g/cm3; posiada sześć izotopów trwałych; srebrzysty, miękki, kowalny i ciągliwy metal b. aktywny chem.; silnie elektrododatni; lotne związki w. barwią płomień na ceglastoczerwono; z gorącą wodą reaguje gwałtownie; na powietrzu pokrywa się warstwą ochronną tlenku wapnia; w przyrodzie występuje w minerałach, m.in. w kalcycie (gł. składnik wapieni, marmurów i kredy), anhydrycie, dolomitach, fosforytach; stosowany jako dodatek do stopów łożyskowych, środek osuszający, nadto tlenki w. do produkcji cementów, szkła, ceramiki, a azotan(V) i fosforan(V) w. jako nawozy sztuczne; makroelement, stanowi ok. 1,5% masy dorosłego człowieka, występuje gł. w kośćcu w postaci fosforanu w.; źródłem w. dla organizmu jest przede wszystkim nabiał; do wchłaniania w. konieczna jest witamina D; niedobór w. u ludzi powoduje deformacje kości i tężyczkę (ale nadmiar też jest szkodliwy dla organizmu); odkryty 1808 przez H. Davy'ego.