(ok. 475-524)
rzymski filozof, logik i teolog, polityk (senator i konsul) oskarżony przez ces. Teodoryka o zdradę (formalnie o uprawianie magii) na rzecz Justyna (cesarza wsch.-rzymskiego), uwięziony i stracony; tłumacz na łacinę pism log. Arystotelesa i Isagogi Porfiriusza; autor traktatów z dziedziny arytmetyki, geometrii, astronomii i muzyki; próbował pogodzić prawdy rozumu z zasadami religii chrześcijańskiej; gł. dzieło B. to - napisana w więzieniu - rozprawa O pocieszeniu, jakie daje filozofia; pisma (zwł. z zakresu logiki) i przekłady B. stanowiły podstawowe źródło wiedzy we wczesnym średniowieczu (do XII w.).
ANZELM, HARMONIA