Iustinianus Flavius (483-565)
cesarz bizantyjski od 527; dążył do rekonstrukcji potęgi, jedności i terytorium cesarstwa rzym.; próby te napotykały przeszkody wewn. (powstanie Nika) i zewn. w postaci narzuconej wojny z Persją; po przezwyciężeniu tych zagrożeń odniósł szereg sukcesów, dzięki zwycięstwom swoich wodzów Belizariusza i Narsesa; odzyskał Afrykę Płn. pokonując Wandalów, płd. Hiszpanię po powstrzymaniu Wizygotów, Italię, niszcząc państwo Ostrogotów; dokonał reform ustrojowych, centralizując aparat urzędniczy, reformując finanse; na jego polecenie opracowano 528-34 Kodeks Justyniana; ograniczył walki stronnictw (demów); doprowadził do rozkwitu kulturalnego, patronując wielkim przedsięwzięciom architektonicznym (Hagia Sophia, kościoły w Rawennie) i piśmiennictwu swoich czasów; jego żoną, często wpływającą na politykę J., była Teodora.
INKWIZYCJA, BIZANTYJSKIE CESARSTWO, MAROKO, NIKA, DYGESTA, NARSES, LIBIJSKA SZTUKA, CEZAROPAPIZM, CORPUS IURIS CIVILIS, IUSTINIANUS FLAVIUS
- JUSTYNIAN, Rozszerzona forma imienia...
- Justynian I Wielki, (483-565)
- Kodeks Justyniana, nazywany też Corpus...