(1930-2004)
filozof francuski; z pochodzenia algierski Żyd; uważany za czołowego myśliciela postmodernizmu; wychodząc od strukturalistycznych i fenomenologicznych analiz pojęcia znaku sformułował tezę, że w kulturze zachodniej pismo stało się uprzywilejowaną formą ekspresji, zastępując słowo mówione. Dlatego podstawą nauki i filozofii powinna być nauka o piśmie (gramatologia). W skrajnej postaci dekonstrukcjonizmu teza ta głosi, że reguły pisma są bardziej ważne aniżeli reguły komunikowania i kryterium prawdy; eseje o Szekspirze, Shelleyu, Mallarmém, Joysie; tłumacz i komentator Husserla; występował przeciw apartheidowi, rasizmowi, nietolerancji religijnej, represjom wobec czeskich dysydentów (uwięziony 1968 w Pradze, zwolniony po interwencji Mitterranda); łącznie ok. 80. książek, przekłady na 40 języków, 23 doktoraty h.c.; ważniejsze książki: Pozycje, Głos i fenomen, Wiara i wiedza, Prawda o malarstwie, Pismo i różnica.
- Derrida Jacques, (ur.1930)