Edmund (1859-1938)
filozof niemiecki, twórca fenomenologii. Proponował, aby badanie relacji świadomość - świat rozpoczynać od tzw. redukcji transcendentalnej, tj. zawieszenia (epoche) przekonania o realnym istnieniu świata i ograniczenia badań filozoficznych do opisu świadomości zwróconej ku przedmiotom. To nazywa H. fenomenologią; ujawnia ona, że świadomość można określić jako intencję zwróconą ku jakiemuś przedmiotowi (intencjonalność). H. pragnie wskazać aprioryczne prawa konieczne dla ukonstytuowania się przedmiotów poznania (świadomości). Sprowadzenie przez H. konstytucji świata do świadomości kierowało go ku uznaniu bytowej jego niesamodzielności, stało się przedmiotem licznych sporów w szkole fenomenologicznej, w których znaczącą rolę odegrał R. Ingarden. Opublikowana po śmierci H. rękopiśmienna twórczość, analizy dynamicznych aspektów intencjonalności, czasu i zwłaszcza świata życia (Lebenswelt) nie pozwalają na jednoznaczne określenie myśli H. jako idealistycznej. Gł. dzieła: Logische Untersuchungen, Idea fenomenologii, Idee czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii, Medytacje kartezjańskie, Wykłady z wewnętrznej fenomenologii świadomości czasu, Kryzys nauk europejskich i fenomenologia transcendentalna.
SCHELER, DERRIDA Jacques, STEIN, INGARDEN, TISCHNER, HEIDEGGER, INGARDEN, GADAMER, PATOCZKA, ZNACZENIE
- Husserl Edmund, (1859-1938)
- fenomenologia w badaniach literackich, wywodzi się z systemu...
- FENOMENOLOGIA SPOŁECZNA, kierunek współczesnej...