(fil.)
kierunek w filozofii i naukach społ. rozwijany od 2. poł. XIX w., oparty na teorii ewolucji K. Darwina i systemie filoz. H. Spencera; naczelnym założeniem e. jest teza o trwałym, stopniowym, ewolucyjnym, jednokierunkowym rozwoju całej ludzkości od fazy prymitywnej aż po społeczeństwa cywilizowane; e. utożsamiał rozwój z postępem; e. przyjmował założenie o jedności świata i jedności natury ludzkiej oraz stałej obecności tendencji rozwojowych, wyznaczających kierunek ewolucji identycznej dla wszystkich społeczeństw; e. starał się także odtworzyć prawa rozwoju ludzkości i kultury; do czołowych przedstawicieli e. zalicza się L.H. Morgana, E. Haeckela, L. Hobhouse'a, Th. Huxleya, J. Frazera, E.B. Tylora i J. Lubbocka; znaczne wpływy e. zaznaczają się w marksistowskim materializmie historycznym; w poł. XX w. pojawiły się w e. nowe tendencje: neoewolucjonizm, uznający że mimo indywidualnego rozwoju poszczególnych kultur, kultura jako całość rozwija się wzdłuż jednej i tej samej linii ewolucji (L.A. White, G.V. Childe) oraz e. multilinearny, przyjmujący istnienie różnych dróg ewolucji kulturowej, które w sumie składają się na ogólną ewolucję ludzkości (J.H. Steward).
- ewolucjonizm, kierunek w filozofiii...
- ewolucjonizm, nauka o ewolucji organizmów,...
- ewolucjonizm, (łac. evolutio = rozwinięcie)...