zaliczany do kananeńskiej grupy języków semickich, blisko spokrewniony z hebrajskim, język Fenicjan zamieszkujących miasta handlowe: Tyr, Sydon, Byblos, najstarsze inskrypcje pochodzą z X w. p.n.e.; j.f. został wyparty przez aramejski i przestał być używany ok. IV-II w. p.n.e., zachowała się jedynie jego dialektyczna odmiana (język punicki, następnie neopunicki), którą posługiwano się w koloniach (Kartagina) aż do IV w. n.e.; ostatecznie wyparty ok. VII w. przez język arabski.
KANANEJSKIE JĘZYKI, KADMOS, IBEROWIE, f, ARAMEJCZYCY
- SEMICKIE JĘZYKI, grupy języków z (pochodzenie...
- c, (język.)
- GRECKIE PISMO, spółgłoskowo-samogłoskowe...