należący do rodziny j. chamito-semickich; rozróżnia się dialekty południowo- i północnoarabskie; dialekty południowoarabskie są obecnie wymarłe, z północnoarabskich wyodrębnił się j.a. klasyczny, z którego wywodzi się j.literacki oraz dialekty poszczególnych krajów (np. egipski, maghrebiński, Płw. Arabskiego i in.) o podstawowych cechach wspólnych, uproszczonej gramatyce i znacznych różnicach fonetycznych; za najstarszy zabytek j.a. uchodzi inskrypcja z An-Namara, zapisana pismem nabatejskim; j.a. odegrał znaczącą rolę w integracji imperium arabskiego po podbojach (zapisana w nim została święta księga islamu Koran); rangę j. urzędowego na całym obszarze imperium uzyskał za panowania kalifa Abd al-Malika (685-705) z dyn. Omajjadów.
TURECKI JĘZYK, PERSKA LITERATURA, PERSJA, BEN, ORIENTALISTYKA, ARABIA SAUDYJSKA, PANARABIZM, TADŻYCKI JĘZYK, JĘZYKI MIĘDZYNARODOWE, SIBAWAJHI
- KOPTYJSKI JĘZYK, język egipski używany...
- PASZTO JĘZYK, , urzędowy (oprócz...
- JĘZYKI ŚWIATA, liczbę istniejących...