właśc. Kim Il Song (1912-94)
polityk koreański, działacz komunistyczny, marszałek, od 1992 generalissimus; od 1924 na emigracji w Chinach, od 1941 w ZSRR, 1945; od 1931 czł. KPCh, organizator i d-ca partyzantki antyjapońskiej; 1945 jako kapitan Armii Czerwonej uczestniczył w wyzwalaniu płn. Korei; wybrany I sekretarzem Komunistycznej Partii Korei (od 1948 Partii Pracy Korei); 1948-72 premier Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej; od 1972 prezydent; 1950 atakując (za zgodą Stalina) Koreę Płd. rozpoczął wojnę koreańską; rządził krajem na zasadach dyktatorskich, każąc się otaczać niemal boskim kultem (liczne pomniki, rocznica urodzin świętem państwowym, wymyślne przejawy hołdów ludności, poranne apele na swoją cześć przed podjęciem pracy itp.); wprowadził hermetyczną izolację społeczeństwa i państwa od jakichkolwiek wpływów zewn. w groteskowym wymiarze (m.in. absolutny zakaz wyjazdów, oglądania obcych telewizji, słuchania radia, jednolite ubrania dzieci i młodzieży, w domach mieszkalnych wspólne kuchnie, zredukowanie prywatnej własności do rzeczy osobistych itp.); rozpoczął prace nad produkcją broni nuklearnej; po upadku ZSRR, pozbawiony jego pomocy, dopowadził kraj do zapaści ekonomicznej i klęski głodu.
KOREA POŁUDNIOWA, KOREAŃSKA LITERATURA, KOREA, KIM DZONG IL, KIM IL SONG, PHENIAN, KOREAŃSKA WOJNA
- Kim Ir Sen, (1912-94)
- Kim Dzong Il, (ur.1942)
- wojna koreańska 1950-53, międzynar. konflikt...