ustawa regulująca zasady procesowe, właściwość organów ścigania i sądów oraz przebieg postępowania w sprawach karnych przed sądami powszechnymi oraz wojskowymi. Postępowanie zwyczajne (proces karny) obejmuje postępowanie przygotowawcze (prowadzone przez prokuraturę lub policję), przed sądem I instancji i wykonawcze. Od orzeczenia I instancji stronom przysługują środki odwoławcze (apelacja lub zażalenie), rozpatrywane przez sąd II instancji (postępowanie odwoławcze). W określonych przypadkach stronom służy prawo wniesienia kasacji, którą rozpatruje Sąd Najwyższy. K.p.k. uchwalony 1997 wyróżnia ponadto postępowania szczególne: w sprawach z oskarżenia prywatnego, uproszczone, nakazowe oraz w sprawach o wykroczenia. Ma przybliżyć polską procedurę karną do standardów międzynarodowych oraz przywrócić temu postępowaniu standardy demokratycznego państwa prawnego. Wprowadził nowe instytucje, których celem jest przyspieszenie postępowania przy poszanowaniu praw uczestników, np. skazanie oskarżonego bez rozprawy (w sprawach o przestępstwo zagrożone karą nie wyższą niż 5 lat pozbawienia wolności), dobrowolne poddanie się oskarżonego karze na rozprawie (bez przeprowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o przestępstwo zagrożone karą nie wyższą niż 8 lat pozbawienia wolności), postępowanie mediacyjne (przeprowadzane pomiędzy podejrzanym i pokrzywdzonym przez osobę godną zaufania). Niektóre przepisy mają rangę norm konstytucyjnych (np. sądowa kontrola pozbawienia wolności, prawo do obrony, domniemanie niewinności, prawo do sądu i jawności rozprawy sądowej).
- kodeks postępowania karnego, usystematyzowany zbiór...
- kodeks, (łac. codex - księga,...
- prawo karne, zespół norm prawnych...