specyficznie ludzka zdolność porozumiewania się za pomocą symboli dźwiękowych (głos, język), związana z umiejętnością myślenia abstrakcyjnego i tworzenia pojęć; obejmuje zdolność nadawania (formułowania i wypowiadania) oraz odbioru (rozumienia). Rozróżniamy mowę zewn. (zespół znaków dźwiękowych), wykorzystywaną przy kontaktach z innymi ludźmi, oraz wewn., tj. myślenie słowami. Ośrodki m. znajdują się w różnych obszarach kory mózgowej, do najważniejszych należą: ośr. ruchowy Broca (koordynuje ruchy mięśni biorących udział w artykulacji dźwięków) i ośr. wzrokowy (kieruje odróżnianiem znaków pisarskich); ich działanie jest koordynowane przez nadrzędny ośrodek znajdujący się w okolicy styku potyliczno-ciemieniowo-skroniowego dominującej półkuli, który odpowiedzialny jest za zdolność posługiwania się złożonymi systemami logiczno-gramatycznymi, selekcją wyrazów oraz kształtowaniem pojęć.
- mowa, zdolność porozumiewania...
- mowa niezależna, dosłowne przytoczenie...
- mowa zależna, przytoczenie własnej...