języki nordyckie albo nordyjskie
grupa j. germańskich, obejmująca szwedzki, duński, norweski, islandzki i farerski (używany na Wyspach Owczych), a także liczne dialekty; używane przez ok. 18 mln osób; źródłem s.j. był język pranordycki, zachowany w napisach runicznych, niestety nielicznych, co uniemożliwia pełną jego rekonstrukcję; j. pranordycki w wyniku wypraw wikingów rozprzestrzenił się i rozpadł na dialekt zach. (norweski dialekt landsmal, j. islandzki i farerski) i wsch. (j. szwedzki i duński); pozostałe dialekty norweskie zajęły pozycję pośrednią; kształtowanie się j. narodowych od XVI w.
- SKANDYNAWSKIE KRAJE, pojęcie obejmujące...
- NORWESKI JĘZYK, język używany (aktualnie...
- DUŃSKI JĘZYK, z grupy skandynawskich...