język z grupy nordyckiej j. germańskich; w użyciu w Szwecji i Finlandii, ponad 8 mln mówiących; pierwsze zapisy - inskrypcje runiczne - pochodzą z IX w., właściwe zabytki piśmiennicze datowane są na 1. poł. XIII w. (tekst ustawy Västgötalagen); w historii języka wyróżnia się 2 etapy: staroszwedzki (z okresami: runicznym 800-1225, klasycznym - do 1375 i późnostaroszwedzkim - do 1526), nowoszwedzki (z okresami: wczesnym - do 1732 i późnym - od 1732); w obu krajach rozwinęły się zespoły dialektów.
FIŃSKA LITERATURA, SKANDYNAWSKIE JĘZYKI, PETRI Olaus, DIKTONIUS Elmer Rafael, FINLANDIA
- BRYGIDA SZWEDZKA, (ok. 1303-73)
- GERMAŃSKIE JĘZYKI, grupa używanych przez...
- SKANDYNAWSKIE JĘZYKI, języki nordyckie albo...