język kolonistów norweskich, którzy w IX w. zasiedlili wraz z kolonistami celtyckimi Wyspy Owcze; należy do skandynawskiej grupy j. germańskich; wyodrębniony w XVI w. po zajęciu W. Owczych przez Danię i wprowadzeniu protestantyzmu, kiedy to j. duński stał się na tym obszarze j. literackim; zasady ortografii ustalił V.U. Hammershaimb (1846); literatura zachowana w postaci pieśni lud. i sag, spisywanych od końca XVIII w.; w dziedzinie fonetyki j.f. bliski jest norweskiemu, a w morfologii - islandzkiemu; j. f. włada ok. 40 tys. osób.
OWCZE WYSPY, SKANDYNAWSKIE JĘZYKI
- Wyspy Farerskie, Wyspy Owcze.
- GERMAŃSKIE JĘZYKI, grupa używanych przez...
- SKANDYNAWSKIE JĘZYKI, języki nordyckie albo...