Barbara (1919-2009)
siostra Hanny Skarżanki, prof. PAN, filozof; studia rozpoczęte na uniw. w Wilnie przerwała w okresie wojny działając w podziemiu AK; 1944 aresztowana przez NKWD, zesłana w głąb ZSRR; 1955 wraca do kraju na fali odwilży, kończy studia, podejmuje pracę w PAN. Koncentrowała się gł. nad badaniem pozytywizmu i myśli franc. (Narodziny pozytywizmu polskiego 1831-1864, Comte, Czas i trwanie. Studia nad Bergsonem, Renan) i fundamentami indywidualnej podmiotowości (Tożsamość i różnica: eseje metafizyczne), ponadto zbiory esejów O filozofię bać się nie musimy, Ślad i obecność, Człowiek to nie jest piękne zwierzę; inicjatorka i red. naukowy Przewodnika po literaturze filozoficznej XX wieku. 1976 współzał. KOR, 1978 Tow. Kursów Naukowych; lata zsyłki opisała w wydanej pod ps. W. Kraśniewska książce Po wyzwoleniu... (1944-1956). 1995 odznaczona Orderem Orła Białego.