(społ.)
w etnografii, metoda przyjęta w antropologii kulturowej za sprawą prac C. Lévi-Straussa, adaptującego dla potrzeb nauk społ. propozycje s. językoznawczego (N. Trubeckiego, R. Jakobsona, F. de Saussure'a) oraz psychologicznego (J. Piaget). Przedmiotem analizy, wg strukturalistów, są ukryte, nieuświadamiane struktury, stanowiące podstawę kultury; ujawnić je można jedynie poprzez konstrukcję dedukcyjnych, abstrakcyjnych modeli, obejmujących normy życia społ.; za tymi normami kryją się obyczaje, którymi rządzą mity, stąd też analiza i interpretacja przekazów mitycznych odsłania rzeczywistą strukturę danej zbiorowości; kultura staje się w ten sposób zespołem norm, zaś historia - to przekształcanie różnych modeli w obrębie stałej struktury (np. historia jako różne modele ojcostwa lub macierzyństwa); charakterystyczne dla metody s. entrograficznego jest ujmowanie rzeczywistości poprzez binarne opozycje, stanowiące swoiste punkty odniesienia dla opisu konkretnych zjawisk i faktów życia społecznego.
- strukturalizm, kierunek wbadaniach lit.,...
- STRUKTURALIZM, (nauk.)
- STRUKTURALIZM, (język.)