Reklama

TARSKI

Alfred (1902-83)

logik, filozof i matematyk, uczeń Łukasiewicza i Leśniewskiego; uważany za najwybitniejszego logika XX w. obok Fregego i Gödla; wychowawca kilku pokoleń pol. i amer. logików i matematyków (m.in. A. Mostowski, R. Montague, S. Feferman, J. Keisler; do 1939 wykładowca Uniw. W-wskiego, tuż przed wybuchem wojny, za namową Quine'a, wyjechał do USA, gdzie wykładał na uniw. Harvarda, Columbia i w Princeton; od 1942 związał się z Uniw. Kalifornijskim w Berkeley, gdzie przebywał do końca życia; gł. dzieło: Pojęcie prawdy w językach nauk dedukcyjnych.

Reklama

Powiązane hasła:

POLSKA. NAUKA. PO 1918, NEOPOZYTYWIZM, QUINE, ZNACZENIE

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama