druga obok samojedzkiej podrodzina j. uralskich; dzieli się na grupy: fińską i ugryjską; w grupie fiń. wyróżnia się podgrupy: bałtofińska z językami m.in. fiń., karelskim, estońskim, wepskim, liwskim, wotskim, iżorskim (4 ostatnie to języki bezpiśmienne, niektóre z nich mogą być już martwe); lapońska z językami: inari, kola, lule, pite, ruija, skolt, ume i południowolapońskim, używanymi w płn. Norwegii, Szwecji, Finlandii i na Płw. Kolskim; wołżańska z językami maryjskim (=mari=czeremiski), używanym w Baszkirii i Republice Maryjskiej, i dwoma j. mordowskimi: erzańskim i mokszańskim, używanymi w Republice Mokszańskiej, na Uralu i Syberii; permska (=permiacka) z j. udmurckim i trzema językami komi-zyriańskim (=komi), permiackim i jazwańskim, używanymi w Republice Komi, okolicach dolnego biegu Peczory, na Płw. Kola i w środk. biegu rz. Jazwa; literatura komi datowana jest od XIV w. W grupie ugryjskiej występują języki: węgierski, mansyjski (=wogulski), chantyjskie (=ostiackie), dzielące się na płn. (kazymski, szerkalski), płd. (dialekty rz. Konda, irtyski) i wsch. (surgucki, wachowski); j. mansyjskim i chantyjskimi posługuje się ok. 18 tys. osób w rejonach przyległych do Syberii Zachodniej.
- JĘZYKI ŚWIATA, liczbę istniejących...
- UDMURCKI JĘZYK, wotiacki
- LAPOŃSKI JĘZYK, saami