(1856-1939)
psychiatra i neurolog austr., twórca psychoanalizy; początkowo zajmował się neuropatologią, potem leczeniem histerii i nerwic; przewodnim motywem teorii F. było przyjęcie, że życie psychiczne składa się nie tylko z procesów świadomych, ale że istnieje sfera podświadoma, tak samo zdeterminowana, jak i procesy świadome. Psychika ma podłoże irracjonalne, jest sterowana popędami, zwł. seksualizmem, rozum gra rolę służebną. Zespoły wyobrażeń zepchnięte w nieświadomość są kompleksami (wyższości, niższości, Edypa itp.), przybierają postać marzeń sennych, stąd duże znaczenie badania snów w klinicystyce F. Kompleksy rozładowują się też w marzeniach na jawie, także w mimowolnych błędach i pomyłkach popełnianych bezwiednie. F. pracował najpierw w Paryżu, gdzie studiował (u J.M. Charcota), potem w Wiedniu wraz z J. Breuerem, prowadząc praktykę prywatną, od 1902 na uniw. w Wiedniu; na rok przed śmiercią wyemigrował do Anglii z zajętej przez Hitlera Austrii; jego teorie wywarły ogromny wpływ na całą współczesną psychologię i psychiatrię, zarówno na zwolenników, jak i przeciwników jego zapatrywań; m.in. Studia nad histerią, Psychopatologia życia codziennego, Poza zasadą przyjemności, Kultura jako źródło cierpień, Totem i tabu, Wstęp do psychoanalizy.
PSYCHOANALIZA, STRUKTURALIZM, FIKSACJA, JUNG, PSYCHOLOGIA, NEOPSYCHOANALIZA, ELLIS Havelock, EGO, SAMOGWAŁT, REICH
- Freud Sigmund, (1856-1939)
- Freud Sigmund, (1856-1939)
- Freud Sigmund, (1856-1939)