stadium pośrednie pomiędzy politeizmem a monoteizmem, w którym jedno bóstwo skupiające cechy i przymioty innych bóstw staje się przejściowo jedynym bogiem; termin wprowadzony przez F.M. Müllera (1860) w związku z badaniami nad religią Wed: typ wierzeń charakterystyczny m.in. dla plemion aramejskich i wczesnego hinduizmu; swoista odmiana h. występowała w wedyzmie: każde z bóstw w momencie adoracji otrzymywało pozycję pierwszoplanową.
- religia, (łac. religio )