religiologia
nauka o religii złożona z szeregu szczegółowych nauk o religii: historii, psychologii, socjologii, etnologii i geografii religii; za twórców r. uważa się F.M. Müllera i C.P. Tielego; najbardziej rozpowszechnioną dziedziną r. jest porównawcza historia religii, która ukształtowała się w XIX w.; analizuje ona i porównuje różne historyczne religie w celu określenia ich cech charakterystycznych (typologia religii) i stara się określić ich udział w kulturze; w obrębie tej dziedziny przez długi okres dominował nurt ewolucjonistyczny, starający się opisać i zanalizować formy przechodzenia od niższych do wyższych religii (L.H. Morgan, E. Taylor, J.G. Frazer); nurt funkcjonalistyczny r. (B. Malinowski, A.R. Radclife-Brown) dążył do określenia działania i roli religii w ramach poszczególnych kultur; nurt kulturowo-historyczny skupiał się nad badaniami rozwoju r. w obrębie tzw. kręgów kulturowych (gł. tzw. szkoła wiedeńska, W. Schmidt). Współcześnie w r. zdają się dominować ujęcia psychologiczno-socjologiczne, starające się wykryć ogólną, wspólną strukturę religii (fenomenologia religii G. van der Leeuwa, badania nad sacrum R. Otto i M. Eliade, szkoła mitu i rytuału S. Hooke'a); nurt psychoanalityczny usiłuje wyjaśnić zjawisko religii poprzez działanie nieświadomych instynktów i struktur (C.G. Jung); w krajach anglosaskich rozwijają się lingwistyczne r. analizujące funkcje języka sakralnego. Niekiedy za część r. (np. w koncepcji marksistowskiej) uważa się również krytykę religii, która może stanowić także punkt wyjścia uzasadnienia wyższości jednej religii nad drugą. W Polsce badania religioznawcze stara się stymulować i koordynować Polskie Tow. Religioznawcze, wydające "Przegląd Religioznawczy".
- religioznawstwo, magister religioznawstwa,...
- religia, „religioznawstwo –...
- RELIGIOLOGIA,