(1907-86)
rumuński religioznawca, pisarz, eseista, filozof kultury, znawca problematyki szamanizmu (m.in. Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy) i religii Indii (np. Joga. Wolność i nieśmiertelność); studiował filozofię w Bukareszcie (1925-28) oraz sanskryt i filozofię ind. w Kalkucie (1928-31); prof. na uniw. w Bukareszcie (1933-39), wykładowca na wielu uniw. w Europie; od 1945 na emigracji, pocz. we Francji, od 1956 w USA (prof. uniw. w Chicago); w mitach religijnych dopatrywał się wspólnego wszystkim ludziom pragnienia znieruchomienia czasu, powrotu do cykliczności wyzwalającej człowieka od historyczności; jego prace pisane niesłychanie sugestywnym i perswazyjnym językiem, wyróżniające się rozległą erudycją, podkreślające rolę mitów i symboli, oddziałały inspirująco na twórców wielu dziedzin sztuki; m.in. 3-tomowa Historia wierzeń i idei religijnych, Traktat o historii religii, Mit wiecznego powrotu, Mity, sny, misteria, Mefistofeles i androgyn, Obrazy i symbole, Inicjacja, obrzędy i stowarzyszenia tajemne, Okultyzm, czary i mody kulturalne; gł. redaktor 16-tomowej The Encyclopedia of Religion; autor pamiętników (Zapowiedź równonocy, Świętojańskie żniwo) i powieści, (m.in. Majtreji, Dajs).
- Eliade Mircea, (1907-86)